ขอน้อมอาลัย สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์

เว็บนี้สามารถใช้งานได้ตามปกติแล้ว



ร่วมเติมเต็มทุกหัวใจของคนที่มีรักได้ที่นี่

แล้วคุณจะรู้ว่า
ปรารถนาจะเป็นผู้สั่งการ
หัวใจคือผู้เร่งเร้าให้รุ่มร้อน
เรือนกายคือผู้ปฏิบัติตามปรารถนา
ทุกสิ่งจะเป็นไปตามครรลองของมันเองทุกประการ

ที่นี่จะรวมบทวิจารณ์ รวมถึงข่าวสารสาระที่เป็นประโยชน์ต่างๆไว้
โดยเฉพาะที่มาจากความคิดเห็นของผู้แต่งเอง
ทั้งนี้ผู้แต่งจะไม่ขอรับผิดชอบใดๆ อันเกิดจากการนำข้อความดังกล่าวที่ปรากฏในบล็อกไปใช้อย่างไม่เหมาะสม
เข้ามาร่วมแสดงความคิดเห็น ติชม กันเยอะๆนะคะ
ขอบพระคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ


ด้วยความปราถนาดี

R-ka



ผู้เยี่ยมชมสามารถเข้าชมได้อีกบล็อกนึง คือ

http://www.rka-state.vox.com/


Mariah Carey - Bye Bye

lay on my high-heels

lay on my high-heels
งานบายเนียรปี2008 ค่ะ

วันอาทิตย์ที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2550

บทกลอนของเด็กอัฟริกัน ผู้ได้รับรางวัลยอดเยี่ยมจากUN

บทกลอนของเด็กอัฟริกัน ผู้ได้รับรางวัลยอดเยี่ยมจากUN ...

Nominated by UN as the best Poem of 2006 -
Written by an African Kid

When I born, I black : เมื่อผมเกิด ผมผิวดำ
When I grow up, I black : เมื่อผมโตขึ้น ผมก็ยังผิวดำอยู่
When I go in Sun, I black : เมื่อผมอยู่ใต้แสงแดด ผมก็คงยังผิวดำ

When I scared, I black : เมื่อผมกลัว ผมก็ผิวดำ
When I sick, I black : เมื่อผมป่วย ผมก็ยังผิวดำ
And when I die, I still black : และเมื่อผมตาย ผมก็ยังคงผิวดำ

And you white fellow : และคุณ...เพื่อนมนุษย์ผิวขาว
When you born, you pink : เมื่อแรกเกิด คุณมีผิวสีชมพู
When you grow up, you white : เมื่อคุณโตขึ้น คุณมีผิวสีขาว

When you go in sun, you red : เมื่อคุณอยู่ใต้แสงแดด คุณมีผิวสีแดง
When you cold, you blue : เมื่อคุณหนาว คุณมีผิวสีน้ำเงิน
When you scared, you yellow : เมื่อคุณกลัว คุณมีผิวสีเหลือง

When you sick, you green : เมื่อคุณป่วย คุณมีผิวสีเขียว
And when you die, you grey : เมื่อคุณตาย คุณมีผิวสีเทา
And you calling me colored?? : และคุณเรียกผมว่า คนผิวสี??

วันศุกร์ที่ 2 พฤศจิกายน พ.ศ. 2550

My Winter Miracle 3

ตกใจค่ะ วันนี้คนเข้ามาอ่านในบล็อกเยอะมากเป็นประวัติการณ์
งงค่ะ

เอาล่ะต่อทันที เพิ่งเลิกงานกลับมา ดีนะแม่ยังไม่กลับมา เห็นไดอารี่นี้คงจะตกใจน่าดู

5/12/04
กลายเป้นว่าเป็นแม่สายบัวคอยเก้อ ซื้อขนมคอยท่าแต่ก็ไม่เจอเขา เพราะยังไม่ได้กลับมาที่มอเลย ยังวันหยุดนี่นา พรุ่งนี้ก็ชดเชยอีก แย่จัง อดเจอหน้า

7/12/04
เย้ ไม่เสียเที่ยว หลงกับมาแล้ว แต่ยังเจ็บใจไม่หายแฮะ โดนนังไอซทำซะหน้าแตกยับ อืมมพยายามไม่พูดถึงดีกว่านะ

รวบรวมความกล้ามา นั่งคุยด้วยที่ห้อง
เป็นบทสนทนาที่จืดชืดดมาก อาร์ก็มองไปทางอื่น ทำเป็นไม่สนใจเขา เขาเองก็เล่นเกมส์ ถามคำตอบคำ เหมือนจะตั้งใจคุยด้วย ไร้บรรยากาศชะมัด รู้สึกแย่ไปเลย สุดท้ายทนไม่ไหวเม้ากับเกรียง-เมทของหลง แทน ปล่อยมันเล่นเกมสไป

ซักพัก เอ๊ะพวกเอกนันทนาการ กรูกันเข้ามาทำไม แค่เต้ย กะดัมพ์ เพื่อนสนิทหลง ยังพอว่า นี่ล่อเป็นฝูง
ดูหนังโป๊......

หลงเองก็เข้าไปร่วมวง แหมทำเป็นไม่ตั้งใจดู ชิ เหมือนเป็นสัญญาณว่าอาร์ควรจะออกจากห้องไปได้แล้ว แหม่...ทำไมตัวเองยังหน้าด้านคุยกับเกรียงต่ออีกนะ

โอยย กรูทนไม่ไหวแล้ว ไปก็ไป อีชะนีในหนังก็ซีดซ้าดใหญ่ แงทำไงดีไม่กล้าผ่านพวกกำหนัดทั้งหลายนั่น ท่าทางกลัดมันเต็มแก่แล้ว
เหลียวมาที่หลง นอนหลับซะงั้น แกล้งอะเปล่าเนี่ย
นังเพชรเข้ามาในห้อง อะไรกันเนี่ย ออกไปจากห้องได้สักที บวกกับเรื่องให้น่าคิดว่า อีเพชรมาห้องนี่ทำไม ไม่ชอบขี้หน้ามันเลย

ปล เกรียงเล่าว่าเพชรเข้าออกห้องนี้มาตั้งแต่เทอมหนึ่ง เข้ามาเนียน ๆ บีบนวดให้ ตอแหลจริงๆ หา...... มีมานอนกอดก่ายกันด้วย ตาห่า... ยังจะบอกว่าสองคนนี้ไม่มีอะไรกัน ยังไม่มี จะเชื่อดีไหม....

8/12/04
หงุดหงิดที่สุด กับเรื่องเมื่อคืน ไม่เคลียรไปจากใจซักที วันนี้ก็ว่าจะมานั่งคุยด้วย สือกดูหนังโป๊กันอีกแล้ว ตอนเปิดประตูโผล่หัวเข้ามา เขาก็ทำเฉย ไม่ทักทายอะไรซักคำ พอเพื่อนมันแซวว่า
เฮ้ย หลง แฟนมาหา ทำยิ้มกวนๆใส่เราซะอีก

เลยมาบ่น ระบาย ความหงุดหงิดให้นัทฟังอีก นัทนี่เพื่อนสาวนะคะ ชีก็อุตส่าห์ตื่นมาฟังเราบ่นอีก
ไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อยมาคิดมากคนเดียวทำไม เขาไม่ได้เครียดคิดมากไปกับเราซะหน่อย

คิดมากไปเอง......
คิดมาก......
นอนดีกว่า

9/12/04

วันพฤหัสบดีได้ปรึกษากับมิ้นท์ หลังเลิกเรียนอังกฤษ ก่อนจะเตรียมตัวกลับบ้าน อุตส่าห์นึกถึง ว่าจะไป เซย์กูดบาย เสียหน่อย ยังหลับอยู่เลย ขี้เซาชะมัด

กลับไม่ทันนัทอีกแล้ว เฮ้อ... กลับคนเดียวตามเคย
10-12/12/04
ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ กลับมาทบทวนเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นกับตัวเองในอดีตที่ผ่านมา

อาร์จะต้องไม่พยายามคะยั้นคะยอ ฝืนให้เขาเป็นของเรา เอาเป็นว่าเก็บเกี่ยวช่วงเวลาดีๆที่มีกับเขาละกัน เท่าที่จะเป็นไปได้ ในฐานะเพื่อน แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว

จะได้ไม่ต้องเจ็บอย่างที่เคยเจอมา

ทำไมถึงชอบนายคนนี้มากมายขนาดนี้นะ

เพราะ หลง ไป หรือเปล่า

ปล.
ชอบดวงตาที่แน่วแน่คู่นั้น
ชอบจมูกที่คมสันและชันได้รูป
ชอบริมฝีปากที่นุ่มและบางนั่น
ชอบทุกอย่างที่เป็นเขา
แอบมีพุงนิดๆด้วยแฮะ
โดยรวมแล้ว... อืมมม
น่ารักอ่ะ เวลายิ้มทีนี่ละลายเลย
กับเพื่อน ขี้เล่นนัก กับเราไม่เห็นทำงั้นบ้างล่ะ

วันพฤหัสบดีที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2550

My Winter Miracle 2

My Winter Miracle ตอนที่2

2/12/04
พี่หลงน่ะเหรอ ต็องจะตาย นังไอซว่าอย่างนั้น แอบงงเล็ก แต่ก็คอยเชียรให้ วันนี้พฤหัสบดี ดันตื่นสาย โดเรียนอิ้งซะอย่างนั้น อารมณ์ขี้เกียจนี่นา ปรากฏว่าจารย์เข้า เช็คชื่ออีก ซวยเลย ขาดสามครั้งครบโควต้าขาดไม่ได้อีกแล้ว เมื่อคืนพี่ตื้อ มาค้างที่ห้องด้วย ไม่ยังสังเกตเลย อยู่แต่ในห้องทั้งวัน พี่เค้านิสัยดีนะ คุยกันเพลินเลย เสียดายที่รู้จักกันแปปเดียวเอง

ปล พี่เขาเป็นโค้ช วอลเลยบอลชายหาดให้นังไอซ
ตอนเย้นก็ออกไปเดินเล่นกับพี่เค้า ซื้ขนม และข้าวเหนียวไก่ย่างให้ นายหลง อีตานี่ รีเควสตั้งแต่เมื่อไรกันละเนี่ย อันที่จริงเปนความคิดของพี่ตื้อนะเนี่ย ให้ลองไปถามว่าเขา ว่าอยากกินอะไรไหม ต่างคนต่างเขิน จริงๆแค่พูดเล่น เจ้าตัวตกใจเลยว่าเอาจริงนี่ แหมๆ จัดให้ เขารับไปเขินๆ เพื่อนๆก็มองงๆ อะไรวะพี่บาสและไอซ แซวว่า เมื่อกี้ไปห้องใครมาไม่รู้เจอเดลิโอเลยแอบกินซะ บึ้งเลย

ออกมาพะรุงพะรังจะตายมีกระตายท่องโก๋ของนังไอซที่ไม่ค่อยเหลียวแลมาด้วย นายหลงดูท่าทางยุ่งๆไงไม่รู้ หลบหน้าอีก อ้าว ไปวงเวียนส่งพี่ตื้อที่จะไปพักบ้านเพื่อน ก่อนรับปริญญาพรุ่งนี้ ชอบจัง ดูจริงจังเอาการเอางานดี เสียดาย เสือกเป็นเกย์ ไม่ใช่แนวฮ่ะ

พุ่งนี้ตั้งตารอกับงานที่นังไอซมอบหมายอย่างตั้งใจ แต่งตัวองค์ฟาโรห ช่วยมันตัดชุดจนดึกอีกแล้ว

3/12/04

วันน้วันศุกร์ วันรับปริญญาที่องครักษ์เนี่ยแหละ นอนได้แค่ 3 ชม เอง ไม่รู้สึกง่วงเลย กระปรี้กระเปร่ามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ตื่นตีสาม จัดการอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ตี4 ปลุกนังคนขี้เซาไอซอีก ไม่ให้ความร่วมมือเลย แล้วบอกให้กรูปลุกมายละเนี่ย

คะยั้ยคะยอให้นังไอซไปปลุกฟาโรห์มา ชีทามหน้าเบื่อๆ ก่อนรีบออกไป กลับมาบอกว่าพี่เขาตื่นแล้ว อาบน้ำเด๋วลงมา

ซักพักเขาก็มาที่ห้อง หน้าตางัวเงียมาเชียว เลยไล่ให้ไปใส่บอดี้สูทก่อน เพราะไอซไปอาบน้ำ ไปนานมาก กลับมายังแซวอีก อาร์ทำเป็นเฉยๆนิ่งๆ ทั้งที่ใจนี่เต้นตูมตามเล้ยยย เก้บอาการไว้ๆ ได้แต่งตัวให้ สัมผัสริมผีปากด้วย นุ่มมาก ปล ทาลิปค่ะ
ใส่กำไลมือให้ โอยความคิดเตลิดไปไกลแล้ว แต่ชอบข้างเดียวข้าวเหนียวนึ่ง
พอแต่งตัวเสร้จ นายคนนี้ก็ทิ้งตัวลงนอนเลย เทห์ชะมัด โอยกรูอารมณ์จะพาไปแล้ว ออกไปก็ไปพร้อมกัน นังไอซให้โทรหาพี่บาส กะว่าจะให้รับไปวงเวียน ซวยเลย กรูไม่เกี่ยวกลับโดนว้ากไปเต็มๆ เพราะอีนังไอซลงมาสายเกิน พี่บาสไปที่วงเวียนแล้ว ให้เอาเกาอี้ได้วย นังไอซแต่งเป้นคลีโอพัตรา ขึ้นเอามา หลงเลยตัดสินใจเอารถป็อปสีขาวไปเอง ทิ้งสาวน้อยน่าสงสารเดินตามไปวงเวียน ปวดขาชิบ

คนเยอะมาก พลุกพล่านไปหมด เหน็ดเหนื่อยกับการบูม นอนก็น้อย ยังจะต้องมาแหกปากอีก อ้าวเจอพี่ตื้อ ลืมเอาไทค์มาให้ บูมให้ พูดไรผิดไปอะปล่าวได้แค่ 20 บาทเอง

พอใกล้เวลาที่เรียกบัณฑิตทั้งหลายเข้าโรงยิม ที่เนรมิตซะสวยเวอร อาร์แอบแว่บไปซื้อเชาวก๊วยกะโออิชิที่พี่ในเอกปีสองมาเปิดขาย เอาไปให้อีตานั่นแหละ นังไอซเลยพลอยได้รับอนิสงค์ไปด้วยอีก เขารับกับมือเลย กรี๊ด อยากบอกว่าแดดร้อน เหนื่อยหน่อยนะคะ จัง ดันไม่พูดออกมาซะงั้น อ้าวจะสายมากแล้ว รีบกลับบ้านดีกว่า (ก่อนกลับเขียนโนตให้ไอซ เอาไปให้ ขอบคุณที่ชวนไปดูหนังด้วย ตามที่นังนั่นบอกมา ปรากฏว่าอีนังนั่นเย้ยใส่ หาว่าชั้นละเมอเพ้อพบไปเอง ไม่ได้นัดซะหน่อย อีดอก กรูโง่โดนมรึงหลอกเองใช่ไหม)

นัท เพื่อนสาวกลับด้วย ชีบอกว่าเข้าใจ ใครมีฝามรักก็แบบนี้ แหละ ว่าแต่มันปกติเหรอสำหรับอาร์ จีบคนอื่นครั้งแรก

My Winter Miracle 1

คำแนะนำก่อนอ่านเรื่องดังกล่าว

เป็นความบังเอิญของตัวเองที่ไปพบกับบันทึกนี้เข้า ไม่น่าเชื่อเลยว่าครบสามปีพอดีที่ตัวเองเกือบจะลืมเรื่องดังกล่าวไปเสียสนิท อันเนื่องด้วยงานและเรียน
เรื่องนี้เป็นฉากหนึ่งที่ตนเองได้โลดแล่นในฐานะตัวแสดงที่มีทั้งความรู้สึกสมหวังและเจ็บปวดคละเคล้าไป

หากคุณอยากรู้จักอาร์ละก็
เรื่องนี้ อาจจะเป็นส่วนหนึ่ง... ที่คุณชอบและไม่ชอบ

ขอบพระคุณค่ะ

My Winter Miracle ตอนที่1

30/11/04

จากความคิดชั่ววูบในตอนแรก ที่อยากจะให้ตัวเองสบายใจขึ้น ลืมเรื่องเก่าๆกับคนบางคน และอยากเอาคืนที่นายคนนั้นทำไว้อย่างเจ็บแสบก่อนเลิกกันไป

หลง คือคนแรก เป้าหมายที่อาร์ตั้งใจจะจีบให้ได้ (จะเวอร ไปหรือเปล่า หากบอกว่าตัวเองนั้นไม่เคยจีบใครมาก่อนเลย มีแต่คนจีบตลอดเลย แฮะๆ ไม่เข้าใจว่าตัวเองน่าดึงดูดตรงไหน นา.....

ปล หากจะทิ้งเรื่องนี้ไม่อ่านต่อไปเลยก็ได้ อยากให้ลองใช้วิจารณญาณดูว่าที่อาร์ทำมันถูกหรือเปล่า ขอยืนยันว่าทุกอย่างเป็นความจริงทุกประการ) น่าแปลก ทั้งๆที่เขาก็เข้าๆออกๆห้องเราก็บ่อย แต่กลับไม่เคยสังเกตเลย

ไอซแทบไม่เชื่อว่าอาร์จะชอบหลงได้จริงๆ อยากบอกตั้งใจจะแค่เสแสร้ง แกล้งทำเท่านั้น ก็เอกนี้มีกินกระเทยว่าเล่นนี่นา คิดไม่ออกเลยจะเริ่มต้นยังไง ตอนเย็นได้โอกาสออกไปกับมิ้นท์และเกี๊ยะ ขี่จักรยานเล่นไปเรื่อยๆ และชวนให้ไปช่วยเลือกขนมน่าทานและคาดว่า ผช จะชอบกิน เกิดปิ๊งอีกไอเดียว่าจะลองเอาไปให้ด้วยตัวเอง

ที่วงเวียนขณะทำซุ้ม เตรียมรับปริญญา พลันเห็นเขาไปกับเพื่อน ผญในเอกคนนึงแบกต้นไม้มา จะไปที่นั่นด้วย เลยตามไปอย่างรวดเร็วไปรษณีย์จ๋า จังหวะที่เขาหยุดรถปลี่ยนคนซ้อนคนขี่ หน้าห้องสมุด เวร ตัวเองขับผ่านไปซะงั้น ของก็ยังอยู่ ก็มันเขินนี่นา จะให้ทำมันก็ไม่กล้านี่นา ขับไปคิดไป หันกลับไปอีกที ตายละว่า รถเขาดันล้มซะนี่ จะเป็นไรหรือเปล่า แล้วจะมัวยืนอึ้งหาพระแสงอะไรละเนี่ย ทำไมไม่ไปช่วยเขา น่าจะทำคะแนนได้เยอะเลยตอนนั้น

พวกโอนขี่รถกลับมาจากวงเวียน มาทางนี้พอดี เหมาะเลย จะกลับไปขนของจากหอไปวงเวียนอีกอะดิ ดีเลย มาเอาของไปให้แทนทีดิ เขิน อะ นังเกดกรุ่มกริ่มอะไรละเนี่ย โอโฮ ชีปั่นใส่เกียรหมา ตามสุดกำลัง มีลูกเกดพ่วงท้าย เพราะรถเขาผ่านไปพอดี อีอาร์เอ๊ย ขับวนอยู่แถวนั้นนั่นแหละต้อนโอนปฏิบัติการณ์ ตลกตัวเองชะมัด

ซักพักโอนกลับมา รายงานว่าเขาออกจะงงๆแต่ก็รับเอาไว้ ถามด้วยนะว่าใคร แต่ชีไม่ได้บอก ชีหัวเราะคิกคัก เออ... ขอบคุณด้วยละกันที่ช่วยน่ะ เหนื่อยน่าดูเลย รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะ

ตอนกลับมาหลังจากทำซุ้ม ก็เจออีก แหม่ อิ่มอกอิ่มใจ นังแอนคาบข่าวมาบอกด้วยว่าเขาทานขนมด้วย อดปลื้มไม่ได้ ว่าแต่นังนี่รู้ได้ไง กลับหอก็นั่งเขียนจม ว่าจะฝากให้ไอซเอาไปให้

1/12/04
ตื่นสายกว่าที่กำหนดไว้ นอนตั้งตีสาม จะให้ตื่นตีสี่ก็บ้าแล้ว นี่ปาไปตีห้า อาบน้ำด่วนจี๋ แต่งตัว เมคอัพ ไปที่อ็อคตะ ปาไป หกโมงเช้า คนอื่นๆก็ทะยอยกันมา เห็นไหม นัดยังไงก็สายกันท้วนหน้าอยู่ดี เอาล่ะไปบูมที่วงเวียน

หลังบูมเสร็จก้ร่อนไปฟิวเจอรรังสิตทันที คิดไงวะซื้อเดลิโอ มาให้เขาตั้งสองกล่อง ตอนนั่งรถตู้กลับมาที่มอ นึกถึงเรื่องเก่าๆก็อดน้ำตาไหลไม่ได้ ซักพักก็กลับมาอารมณ์ดีเหมือนเดิม อะไรเนี่ย ขึ้นๆลงๆ นังไอซจะเอา จมไปให้หรือเปล่านะ แล้วจะหลบหน้าเขาทามไมละเนี่ย

คืนนั้นกว่าจะรวบรวมความกล้าเอาของไปให้เอง ถามไอซว่าเขาอยู่ห้องไหน 417 อ้อ ชั้นสี่ ขึ้นไปยังไม่ถึงประตูห้อง วิ่งกลับลงมาซะงั้น อายนี่ สุดท้ายก็ไม่พ้นนังไอซ์ช่วยอีกแหละ มันว่า กรูเอ๋ออีก อ้าวอีควายนี่

คุยด้วยนิดหน่อย เขาบอกว่าขอบคุณ ตัวเองนี้ก็แปลกทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไม่สนใจเขาอีก เอากะตัวเองสิ เห็นว่ากำลังจะกินข้าวมื้อดึกกะเพื่อน ไม่กวนดีก่า

สุดท้ายก็ไม่คืบหน้าอะไร

ปล เขาไม่ยอมเขียนจมตอบเลย ไอซบอกว่าจะเขียนตอบนี่นา

รู้สึกแปลกขึ้นมาบอกไม่ถูก ที่แน่ๆดันลืมเรื่องแฟนเก่าไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้

when i was young

when i was young
like a boy

จัดให้เต็มๆ

จัดให้เต็มๆ
มองไรนักหนา ไม่เคยเห็นคนน่ารักไง คนไรก็ไม่รู้